به گزارش مشرق به نقل از فارس ، امروز با برگزاری فینال مسابقات بین‌المللی قرآن کریم در جمهوری اسلامی ایران و برگزاری مراسم اختتامیه پرونده بیست‌ونهمین دوره این مسابقات نیز بسته میشود.
یکی از برنامه‌های ثابت این مسابقات دیدار شرکت‌کنندگان در آن با مقام معظم رهبری است که هرساله بدون توقف اجرا شده است.
رهبر معظم انقلاب نه تنها با تقید به برگزاری این محفل بلکه با برگزاری سالیانه دیدار و هم نشینی با اهالی قرآن در طلیعه ماه مبارک رمضان عملاً اهمیت پرداختن به فعالیت‌های قرآنی را به عنوان مسئله‌ای اساسی مقابل چشمان سایر مسئولان نمایانده‌اند.
ایشان سال گذشته در سخنان خود برای شرکت‌کنندگان در این مسابقات، وحدت را یکی از مهم‌ترین دستاورهای گردهمایی حول محور قرآن کریم دانسته و فرمودند: آنچه که در این مسابقات بین‌المللى جلو چشم انسان قرار می‌گیرد، این است که قرآن مایه جمع است، مایه وحدت است. ما مسلمان‌ها عوامل اتحاد زیادى داریم، یکى‌اش و شاید اهمش قرآن است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در ادامه با اشاره به اینکه همه مسلمین، همه ملت‌هاى مسلمان در مقابل قرآن خاضعند؛ از قرآن می‌خواهند درس بگیرند؛ می‌خواهند خود را به قرآن نزدیک کنند افزودند: این خیلى فرصت مهمى است؛ دشمنان اسلام و دشمنان قرآن سعى کرده‌اند بین ملت‌هاى مسلمان فاصله بیندازند، آنها را از هم جدا کنند، گاهى حتّى آنها را روبه‌روى هم قرار بدهند و دشمنِ هم وانمود کنند؛ این ناشى است از غفلت از قرآن. وقتى ملت‌هاى مسلمان، همه این کتاب آسمانى، این پیام آسمانى، این هدیه عظیم الهى را قبول دارند، چه چیزى بهتر از این وسیله اجتماع و اتحاد؟ همه بنشینیم سر این سفره معنوى؛ همه استفاده کنیم از این مایه عزت و قدرت اسلامى و الهى.
* شما خدا را نصرت کنید، دین خدا را نصرت کنید، براى خدا قیام کنید، خدا شما را نصرت خواهد کرد
ایشان در ادامه افزودند: ما دو غفلت داریم: یکى غفلت از این که قرآن وسیله اجتماع ما مسلمان‌هاست. دوم، غفلت از باور به مفاهیم قرآنى و اعتراف به آنچه که خداى متعال به ما در قرآن کریم وعده کرده است؛ وعده‌هاى الهى را هم باید باور کنیم؛ اگر وعده‌هاى الهى را باور کردیم آن وقت راه به سوى عزت، به سوى وحدت، به سوى اقتدار در مقابل امت اسلامى باز خواهد شد، امت اسلام از عقب‌ماندگى نجات پیدا خواهد کرد. همین آیاتى که الان این استاد محترم مصرى تلاوت کردند: «ان ینصرکم اللَّه فلا غالب لکم»؛ اگر خدا شما را نصرت بکند، هیچ قدرتى بر شما غلبه نخواهد کرد. «و ان یخذلکم فمن ذالّذى ینصرکم من بعده»؛ اگر خدا شما را نصرت نکند، کمک نکند، کى به شما کمک خواهد کرد؟ یک سطر درخشان است؛ این را ملتها بنویسند، پرچم کنند، بزنند جلو چشمشان، بالاى سرشان. «ان ینصرکم‌اللَّه فلا غالب لکم»؛ اگر خدا شما را یارى کند، هیچ قدرتى بر شما غلبه نمی‌کند. چه کار کنیم که خدا ما را یارى کند؟ این یک مسئله است. چه کار کنیم که نصرت خدا شامل حال ما بشود؟ این را هم خود قرآن به ما گفته: «ان تنصروااللَّه ینصرکم» «و لینصرنّ‌اللَّه من ینصره»؛ شما خدا را نصرت کنید، دین خدا را نصرت کنید، براى خدا قیام کنید، خدا شما را نصرت خواهد کرد. هر جا ملتها براى دین خدا قیام کردند، نیروشان را آوردند وسط صحنه، خداى متعال آنها را نصرت کرد و وقتى خدا آنها را نصرت کرد، دیگر هیچ کس نتوانست بر آنها غلبه پیدا کند. ما نمونه‌اش را در خودمان دیدیم. ما آزمودیم، تجربه کردیم که «انّ اللَّه لا یغیّر ما بقوم حتّى یغیّروا ما بأنفسهم» این را ما ملت ایران آزمایش کردیم؛ این را در عمل آزمودیم. در خودمان تغییر ایجاد کردیم، خداى متعال هم اوضاع ما را تغییر داد. عجیب هم این است که اگر یک قدم ما برداریم، خدا ده قدم برمی‌دارد. ما اندکى خودمان را تغییر دادیم، خدا مبالغى به ما کمک کرد، اوضاع ما را تغییر داد.
امروز هم داریم در دنیا مى‌بینیم. الان ملت مصر را نگاه کنید. همان اللَّه‌اکبر است و همان نماز جماعت است و همان شعارهاى اسلامى است؛ آمدند توى میدان، خداى متعال نصرت داد. مگر آمریکا میخواست که این اتفاقات در مصر بیفتد؟ مگر جبهه خبیثِ صهیونیستى که در همه قدرت‌هاى غربى نفوذ دارد، می‌خواستند این اتفاق بیفتد؟ مگر وابستگان سیاسى‌شان در منطقه به خودشان حاضر بودند این فکر را راه بدهند که یک چنین اتفاقى خواهد افتاد؟ اما افتاد. چرا؟ چون «ینصرکم اللَّه فلا غالب لکم». خدا که نصرت کرد، دیگر همه قدرتها پوچند. اینجورى ملتها باید عزتشان را به دست بیاورند. «و للَّه العزّة و لرسوله و للمؤمنین»؛ عزت مال خداست. «تعزّ من تشاء و تذلّ من تشاء»؛ او عزت میدهد. از خدا عزت را بخواهید.
*ایران با ایمان و عمل به قرآن، قطب قدرتمند مقابله با استکبار و صهیونیسم شد
خب، با قرآن بایستى آشنا شد. به قرآن باید با همه وجود، با همه دل ایمان آورد، ایمان ظاهرى کافى نیست. با همه‌ى دل بایستى قرآن را و وعده الهى را باور کرد. امروز هم باورش آسان‌تر از دیروز است. امروز، یعنى در این دوره‌اى که ما داریم، من و شما داریم زندگى می‌کنیم، این قدر آیات و بشائر الهى وجود دارد که دل انسان را آسان می‌کند؛ چون دارد مى‌بیند همانى که حضرت ابراهیم عرض کرد: «و لکن لیطمئنّ قلبى»، این اطمینان براى انسان پیدا میشود. دارد مى‌بیند دیگر؛ در مقابل چشم ماست. چه بود ایران؟
یکی از برنامه‌های ثابت این مسابقات دیدار شرکت‌کنندگان در آن با مقام معظم رهبری است که هرساله بدون توقف اجرا شده است.
رهبر معظم انقلاب نه تنها با تقید به برگزاری این محفل بلکه با برگزاری سالیانه دیدار و هم نشینی با اهالی قرآن در طلیعه ماه مبارک رمضان عملاً اهمیت پرداختن به فعالیت‌های قرآنی را به عنوان مسئله‌ای اساسی مقابل چشمان سایر مسئولان نمایانده‌اند.
ایشان سال گذشته در سخنان خود برای شرکت‌کنندگان در این مسابقات، وحدت را یکی از مهم‌ترین دستاورهای گردهمایی حول محور قرآن کریم دانسته و فرمودند: آنچه که در این مسابقات بین‌المللى جلو چشم انسان قرار می‌گیرد، این است که قرآن مایه جمع است، مایه وحدت است. ما مسلمان‌ها عوامل اتحاد زیادى داریم، یکى‌اش و شاید اهمش قرآن است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در ادامه با اشاره به اینکه همه مسلمین، همه ملت‌هاى مسلمان در مقابل قرآن خاضعند؛ از قرآن می‌خواهند درس بگیرند؛ می‌خواهند خود را به قرآن نزدیک کنند افزودند: این خیلى فرصت مهمى است؛ دشمنان اسلام و دشمنان قرآن سعى کرده‌اند بین ملت‌هاى مسلمان فاصله بیندازند، آنها را از هم جدا کنند، گاهى حتّى آنها را روبه‌روى هم قرار بدهند و دشمنِ هم وانمود کنند؛ این ناشى است از غفلت از قرآن. وقتى ملت‌هاى مسلمان، همه این کتاب آسمانى، این پیام آسمانى، این هدیه عظیم الهى را قبول دارند، چه چیزى بهتر از این وسیله اجتماع و اتحاد؟ همه بنشینیم سر این سفره معنوى؛ همه استفاده کنیم از این مایه عزت و قدرت اسلامى و الهى.
* شما خدا را نصرت کنید، دین خدا را نصرت کنید، براى خدا قیام کنید، خدا شما را نصرت خواهد کرد
ایشان در ادامه افزودند: ما دو غفلت داریم: یکى غفلت از این که قرآن وسیله اجتماع ما مسلمان‌هاست. دوم، غفلت از باور به مفاهیم قرآنى و اعتراف به آنچه که خداى متعال به ما در قرآن کریم وعده کرده است؛ وعده‌هاى الهى را هم باید باور کنیم؛ اگر وعده‌هاى الهى را باور کردیم آن وقت راه به سوى عزت، به سوى وحدت، به سوى اقتدار در مقابل امت اسلامى باز خواهد شد، امت اسلام از عقب‌ماندگى نجات پیدا خواهد کرد. همین آیاتى که الان این استاد محترم مصرى تلاوت کردند: «ان ینصرکم اللَّه فلا غالب لکم»؛ اگر خدا شما را نصرت بکند، هیچ قدرتى بر شما غلبه نخواهد کرد. «و ان یخذلکم فمن ذالّذى ینصرکم من بعده»؛ اگر خدا شما را نصرت نکند، کمک نکند، کى به شما کمک خواهد کرد؟ یک سطر درخشان است؛ این را ملتها بنویسند، پرچم کنند، بزنند جلو چشمشان، بالاى سرشان. «ان ینصرکم‌اللَّه فلا غالب لکم»؛ اگر خدا شما را یارى کند، هیچ قدرتى بر شما غلبه نمی‌کند. چه کار کنیم که خدا ما را یارى کند؟ این یک مسئله است. چه کار کنیم که نصرت خدا شامل حال ما بشود؟ این را هم خود قرآن به ما گفته: «ان تنصروااللَّه ینصرکم» «و لینصرنّ‌اللَّه من ینصره»؛ شما خدا را نصرت کنید، دین خدا را نصرت کنید، براى خدا قیام کنید، خدا شما را نصرت خواهد کرد. هر جا ملتها براى دین خدا قیام کردند، نیروشان را آوردند وسط صحنه، خداى متعال آنها را نصرت کرد و وقتى خدا آنها را نصرت کرد، دیگر هیچ کس نتوانست بر آنها غلبه پیدا کند. ما نمونه‌اش را در خودمان دیدیم. ما آزمودیم، تجربه کردیم که «انّ اللَّه لا یغیّر ما بقوم حتّى یغیّروا ما بأنفسهم» این را ما ملت ایران آزمایش کردیم؛ این را در عمل آزمودیم. در خودمان تغییر ایجاد کردیم، خداى متعال هم اوضاع ما را تغییر داد. عجیب هم این است که اگر یک قدم ما برداریم، خدا ده قدم برمی‌دارد. ما اندکى خودمان را تغییر دادیم، خدا مبالغى به ما کمک کرد، اوضاع ما را تغییر داد.
امروز هم داریم در دنیا مى‌بینیم. الان ملت مصر را نگاه کنید. همان اللَّه‌اکبر است و همان نماز جماعت است و همان شعارهاى اسلامى است؛ آمدند توى میدان، خداى متعال نصرت داد. مگر آمریکا میخواست که این اتفاقات در مصر بیفتد؟ مگر جبهه خبیثِ صهیونیستى که در همه قدرت‌هاى غربى نفوذ دارد، می‌خواستند این اتفاق بیفتد؟ مگر وابستگان سیاسى‌شان در منطقه به خودشان حاضر بودند این فکر را راه بدهند که یک چنین اتفاقى خواهد افتاد؟ اما افتاد. چرا؟ چون «ینصرکم اللَّه فلا غالب لکم». خدا که نصرت کرد، دیگر همه قدرتها پوچند. اینجورى ملتها باید عزتشان را به دست بیاورند. «و للَّه العزّة و لرسوله و للمؤمنین»؛ عزت مال خداست. «تعزّ من تشاء و تذلّ من تشاء»؛ او عزت میدهد. از خدا عزت را بخواهید.
*ایران با ایمان و عمل به قرآن، قطب قدرتمند مقابله با استکبار و صهیونیسم شد
خب، با قرآن بایستى آشنا شد. به قرآن باید با همه وجود، با همه دل ایمان آورد، ایمان ظاهرى کافى نیست. با همه‌ى دل بایستى قرآن را و وعده الهى را باور کرد. امروز هم باورش آسان‌تر از دیروز است. امروز، یعنى در این دوره‌اى که ما داریم، من و شما داریم زندگى می‌کنیم، این قدر آیات و بشائر الهى وجود دارد که دل انسان را آسان می‌کند؛ چون دارد مى‌بیند همانى که حضرت ابراهیم عرض کرد: «و لکن لیطمئنّ قلبى»، این اطمینان براى انسان پیدا میشود. دارد مى‌بیند دیگر؛ در مقابل چشم ماست. چه بود ایران؟
